اثربخشی آموزش مبتی بر رویکرد ارتباطی ستیر بر بهبود رابطه والد-فرزندی دختران نوجوان

پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی آموزشهای مبتنی بر رویکرد ارتباطی ستیر بر بهبود رابطه والد- فرزندی دختران نوجوان پرداخته است. فرضیه های پژوهش عبارتند از : 1- آموزش مبتنی بر رویکرد ارتباطی ستیر بر بهبود رابطه والد- فرزندی دختران موثر است.2- آموزش مبتنی بر رویکرد ارتباطی ستیر برافزایش توانایی مهارت استدلال دختران نوجوان موثر است.3- آموزش مبتنی بر رویکرد ارتباطی ستیر بر کاهش پرخاشگری فیزیکی دختران نوجوان موثر است.4- آموزش مبتنی بر رویکرد ارتباطی ستیر بر کاهش پرخاشگری کلامی دختران نوجوان موثر است. جامعه آماری پژوشه حاضر کلیه دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی منطقه 19 آموزش و پرورش شهر تهران را شامل میشود که در سال تحصیلی 87-88 مشغول به تحصیل بودند. نمونه شامل 30نفر از دانش آموزان بودند که به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری در گروه های آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش در جلسات آموزش رویکرد ستیر که به مدت 8 جلسه دوساعته و دو بار در هفته در مدرسه برگزار شد شرکت کردند و یک هفته پس از اتمام جلسات پس آزمون برای هردوگروه اجرا شد. ابزار سنجش در این پژوهش آزمون تاکتیک های تعارض بود که توسط اشتراس تهیه شده است.روش تحقیق در این پژوهش آزمایشی بود و نتایج داده ها با استفاده از آزمون fمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.تحلیل و مقایسه اطلاعات به دست آمده از پیش آزمون و پس آزمون دو گروه نشان داد که اجرای جلسات توانسته است پرخاشگری کلامی و پرخاشگری فیزیکی را به طور معنی داری کاهش داد و همچنینی توانایی استفاده از مهارت استدلال را در آنها به طور معنی داری افزایش دهد.